طلاب مدرسه ما این چند روز بیکار ننشستند

آشپزی و بسته بندی و پذیرایی از زوار  کار این چند روزشان بود.

تمام شد عنوان جامانده گرفتم، خیی از جوانهای ایلامی عنوان جامانده گرفتند.الان که دارم مینویسم پر از بغض تو فریادم،بغضی که وسعتش به اندازه ی تمام اندوه جا گرفته در قلب تک تک جوانای این جاست 

دنبال مقصر میگرم برای نرفتن خودم، برای نرفتم این همه….

دیشب هزاران ایلامی نرفته به کربلا، مسافر نشده، قلب شکسته ،از مرز برگردانده شدند، تجمع کرده بودند به این امید که راهشان بدهند و ندادند 

امسال مثل پارسال نبود، پارسال راه دادند و شهر خالی شد  از جوان، پیر….

اما امسال…

دنبال مقصر می گردم 

می گویند خوب ویزا و پاسپورت می گرفتی و می گرفتند، راست میگویند باید میگرفتم و می گرفتند 

 پولداریم، مردم ایلام همه پولدارند از دم …آنقدر پولدارند که نیاز نیست قلکهایشان را بشکنند، نیاز نیست که از ضروریاتشان بزنند؛ آخر جوان تحصیل کرده بیکار ندارد ، آخر جوانش آواره شهرهای دیگری پی کارگری نیست، جوان خسته ندارد!!!!!

امسال جوان کربلایی کم داشتیم، فقط آنهایی رفتند که پول قلکهایشان به مقدار پاسپورت و ویزا بود، آنهاییم که مقدارش نرسید بی نصیب نشد، کتک خورده از مرز مهران برگشتند …

پر از بغض تو فریادم 

دنبال مقصر می گردم 

میگویند خدمت به زائرا عین خدمت به امام حسین ع است، این  را هم راست می گویند. اما یادشان رفته کرد ایلامی به مهمان نوازی مشهور است، شرم دارد با چایی خالی از زوار حسین ع میزبانی کند. با شرمش چه کند ….

خیلیا از راههای خیلی دور آمدن و از شهر ما گذشتن و کربلایی شدند و ما چند قدمی کربلا، عنوان جا مانده گرفتیم.کسی هم نپرسید چرا… 

جامانده که باشی میخواهی هر جوری شده جبران کنی، مثل بچه های مدرسه ما

در جمع طلبگی خود، سبزی و پنیر گرفته بودند و بسم الله….

یکی از همین طلبه های جامانده، دیشب کلوچه محلی ایلام را درست و بسته بندی کرده بود.

شهید مطهری میگویند:

« تو به هر دشمنی نیکی کنی و آنچه می خواهد به او بدهی، با تو دوست می گردد الا نفس که هر چه بیشتر خواسته هایش را به او بدهی با تو دشمن تر می شود.»

نمیدانم از سر ذوق است یا جوگیر شده ام،

منم و احساس جاماندگی…

احساسی که مدام در سرچ است که کجا لنگ زدی، که کجا…

احساسی به خشمگینی وجدان، مثل خوره…

احساسی که با خود، برایم موجی از بی حوصلگی آورده است 

با خودم لج، با پدرم لج….

با همه سر دعوا دارم 

دلم دنبال بهانس که محکوم کند

و خودم بر سر دار…

احساسی که تابع قلب است و آمر چشم